Friday, February 26, 2010

(၁၃) ႀကိမ္ေျမာက္သုိ႔ ဂုဏ္ျပဳျခင္း

Friday, February 26, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
မင္းအရင္သြားႏွင့္လုိ႔ မေျပာဘူး
ငါ အရင္သြားႏွင့္မယ္လုိ႔ မတြတ္တုိးဘူး
မင္း နင္ ငါ ခင္ဗ်ား တူတူညီညီသြားခဲ့တာ
စကၠန္႔ေတြ စကၠန္႔ေတြ
လက္နက္လုိ ၿခိမ္းေျခာက္စရာဆုိလုိ႔
သူ႔မွာ “ဒက္” ခနဲ “ဒက္” ခနဲ ခပ္တုိးတုိးျမည္သံပဲရွိ
ၾကည့္စမ္း ေသဆံုးသြားတဲ့ သကၠရာဇ္ေတြ
တြက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၁၃) ႏွစ္ေတာင္မွ
သူ႔တတတ္ ငါတအားနဲ႔
ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္းႏုိင္ခဲ့ၾက
ငါတုိ႔ “ပအုိ၀္းအမ်ိဳးသားပြဲေတာ္”
အရွင္ရာဇိႏၵဆုိတဲ့ ရဟန္းေတာ္က စခဲ့တယ္
သူလည္း သူ႕ရ႕ဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္က
လူသံ သူသံၾကားထဲ က်က်န္ေနတဲ့
ပြဲေတာ္ေန႔ကုိ အသက္ဆက္ခဲ့တာ
ခုဆုိ
ျမန္ျပည္တစ္၀ွမ္းက ပအုိ၀္းအခ်င္းခ်င္းေသြးနီး
တစည္းတလံုးတည္းဆုိတဲ့အေၾကာင္း
ေမာင္းခတ္ႏုိင္ၿပီ


(၁၃) ႀကိမ္ေျမာက္ မႏၲေလးပအုိ၀္းအမ်ိဳးသားပြဲေတာ္သို႔ ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာ

Thursday, February 25, 2010

အ၀ိဇၨာၾကယ္တစ္ပြင့္

Thursday, February 25, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ဆြဲထားတဲ့ အစီအစဥ္မွာ
မနက္ျဖန္ပါတယ္ သဘက္ခါပါတယ္
မေရာက္တဲ့လမ္းကုိ ေလွ်ာက္ၾကေပမယ့္
ျမင္ရာျမင္ရာ ေကာက္႐ုိးမွ်င္လုိ႔ ထင္ၾကတယ္
ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္သမွ်ေတြကုိ ႐ုပ္သိမ္းၿပီးေနာက္
ျပန္႔က်ဲသြားတဲ့စိတ္ကုိ ေကာက္လုိ႔မရေတာ့ဘူး
ေလွ်ာ္ခ်ည္လုိ ေနထုိင္ၾကတဲ့လူေတြကုိ
အလိမ္မခံၾကပါရေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလည္း အပုိပဲ
အလိမ္ခံရတဲ့အတြက္ ရင္နာေပးမိလည္း အပုိပဲ
သယံဇာတေတြ ေပါႂကြယ္၀တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ
သာသနာကုိလည္း သယံဇာတအျဖစ္
အသံုးျပဳၾကတာ ဆန္းေတာ့မဆန္းဘူးေပါ့ေလ
ဆန္းေနတာက ငါ
အ၀ိဇၨာၾကယ္တစ္ပြင့္လို႔ ေၾကျငာၿပီးခါမွ
ပုထုဇၨန ဥမၼတက ေတြၾကားထဲ
႐ူးနည္း ႐ူးဟန္ေတြမွားေနေၾကာင္း
ဖြင့္ေျပာမိရတယ္လုိ႔ေလ
စာတစ္ေၾကာင္းအတြက္ အသက္ထြက္မတတ္
ေၾကာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိလည္း
စိတ္တုိမိျပန္ေသးသတဲ့
ေသသပ္လွပေသာ အမွားမ်ား
ေရလုိေအးၿပီး ပန္းလုိေမႊးေသာ မာယာမ်ား
ဆုိးေဆးအထပ္ထပ္ ဆုိးထားေသာ သာေဌယ်မ်ား
ေျဖာင့္တန္းေနေသာ ၀ကၤပါလမ္းမ်ား
လူမုိက္တုိ႔သည္ အက်ိဳးမေပးေသးသမွ်
ဟူေသာ ဘုရားေဟာ အဆံုးအမမ်ား
လူသားတုိ႔အား အထပ္ထပ္ပိတ္ဖံုးတဲ့ ေမာဟမ်ား
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက သစၥာ
ပုိ၍ ပုိ၍ ေ၀းရာသုိ႔သာ သြားခဲ့ေလေသာေၾကာင့္
အ၀ိဇၨာၾကယ္တစ္ပြင့္ဟု ေၾကျငာထားသလုိ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ပုိမွန္ေအာင္ ေနထုိင္ပါေတာ့မည္
မသိသင့္ေသာအရာမ်ားကုိ မသိခ်င္ေတာ့
သိသင့္ေသာအရာမ်ားကိုလည္း မသိခ်င္ေတာ့။

ဒီကဗ်ာကုိ www.jjqqyy.com မွာတင္မလုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဆင္မေျပလုိ႔ ဒီမွာပဲ တင္လုိက္ပါတယ္။

Tuesday, February 23, 2010

နတ္ဆုိးရဲ႕၀ုိင္

Tuesday, February 23, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ေခါင္းစီးက ေခါင္းႀကီးသတင္းပဲ
ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ဘာလဲဘယ္လဲ
ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြ ေဖာ္ျပရမလား
မစားရ၀ခမန္းေတြ ေရးျပရမလား
အဓိပၸါယ္မဟုတ္တာေတြကုိ
အဓိပၸါယ္လုပ္ေပးရမလား
ထင္ေယာင္ထင္မွားေတြကုိ
ျမင္ေယာင္ျမင္မွားျဖစ္ေအာင္ ျပင္ေပးရမလား
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လ်ိဳ႕၀ွက္တာနဲ႔
လ်ိဳ႕လ်ိဳ႕၀ွက္၀ွက္ပြင့္လင္းမႈမွာ
တစ္ႏွင့္တစ္ေပါင္းသလုိ ႏွစ္ရမလား
စပ်စ္၀ုိင္အေၾကာင္း
မက္မန္း၀ုိင္အေၾကာင္း
ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္အေၾကာင္း
ခ်ိဳတယ္လုိ႔ဆုိၾကေပမယ့္
တကယ္ေတာ့ ခါးတယ္
ထံုးစံအတုိင္း ခင္ဗ်ားတုိ႔
နည္းနည္းေလးဆုိၿပီးေတာ့
အလကားရတာနဲ႔ ျမည္းၾကည့္တာကုိက
မွားတာပဲ။

Monday, February 22, 2010

ေသာ့ေပးထားေသာ ႏွင္းဆီ

Monday, February 22, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ သစ္ပင္မ်ားဆီက
ညစ္ေထးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရန႔ံ
ကမာၻႀကီး ပ်ိဳ႕အန္ေလာက္ရဲ႕
လူသားေတြရဲ႕
ဆူညံတဲ့ အေရခြံပါးပါး
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားဆဲေပါ့

တစ္လဆုိတဲ့ အေလးခ်ိန္
အခ်စ္စိတ္ ျပဒါးတုိင္
မုသားရည္ခ်ိန္သီး
အလြမ္းသိပ္သည္းဆနဲ႔ ငါ
၀ါယာႀကိဳးမ်ား တြန္႔လိမ္လ်က္
ယူေရနီယံလုိ
နာမ္ဓာတ္မဲ့ကင္း
တင္းရင္းတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ
အနာဂတ္ဟာ ကုိယ္ေဖာ့ဆဲ

ဟုတ္ကဲ့
ႏွင္း မသဲမီ
မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းဆက္ဆြဲ
လက္ထဲက သန္႔ရွင္းမႈ
ခုခံမႈမ်ား ပူေႏြးလ်က္

ညေနခင္းေတးမ်ားနဲ႔
ေဆြးေျမ့ဖြယ္ နံရံေပၚ
အေတာင္ပံမဲ့ ပ်ံသန္းျခင္းမ်ား
ပ်ားရည္ျမစ္ကုိ တူးဆြဲဆဲ

မ်က္ရည္စက္ဆုိတာ
အသက္နဲ႔ လက္ထပ္ထားတဲ့
ဒုတိယ မယားတဲ့
တခါးေပါက္ကုိ တြန္း၀င္လာတယ္
ဒါသဘာ၀ပဲ
ေအးခဲတဲ့ ဓာတ္ျပားေပၚမွာ
အမွတ္အသားတစ္ခုထိ
မွားယြင္းမႈ ရွိခဲ့ၿပီဆုိတာ

ေရခ်ိဳးၿပီးရင္
၀ိညာဥ္ကလည္း ရွင္းစြာန႔ဲ
အက်ႌရဲရဲ ဆြဲဆန္႔ပါ
ေသြးသားမ်ား အသစ္လဲ
အထဲက ေခြးသြားစိတ္
ခလုတ္အသစ္ ျပန္ႏွိပ္ေပါ့

ကၾကမၼာရထားဟာ
ငါးမိနစ္ေနာက္က်ၿပီးမွ
တံတားကုိ ေက်ာ္လာတယ္
မဂၤလာပါ
နာရီမ်ားခင္ဗ်ာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္
၀ိုင္တစ္ခြက္
ေကာင္းကင္ရနံ႔ထြက္ဆဲပါ။


“ေျမခ်စ္သူ”ရဲ႕ ကဗ်ာပါ။ အစပုိင္း သကၠရာဇ္ေနရာမွာ အနည္းငယ္ ေျပာင္းလဲၿပီး တင္လုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ like poem ေလဘယ္နဲ႔ေပါ့။

Sunday, February 21, 2010

လူတစ္ေယာက္ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း

Sunday, February 21, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
Click ဆုိတာေလးကို
အဘိဓာန္အဖြင့္က “ကလစ္” ဟူေသာျမည္သံ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အဖြင့္က ညည္းေငြ႕ဖြယ္ေဖ်ာက္တဲ့အသံ
အခု
Click ဆုိတဲ့အသံကုိ ႏွလံုးသားအဖြင့္က
“မဆုမြန္” တဲ့
ကလူကလူဆုိတဲ့ အမွတ္တရေလးကေန
စံပယ္ေတြလည္းေမႊးခဲ့တယ္
ခ်ယ္ရီေတြလည္း ေစြးခဲ့တယ္
ႏွလံုးသားရဲ႕အနီးစပ္ဆံုးေနရာကေန
အ႐ုိးသားဆံုး ယံုၾကည္မႈစီးဆင္းရာအထိ
ေက်းဇူးတရား ဥယ်ာဥ္ေတာ္ေလးေဆာက္ၿပီး
အခ်ိဳၿမိန္ဆံုး ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္
ပတ္၀န္းက်င္က ခ်ျပခဲ့တဲ့ ကဲ့ရ႕ဲစရာရယ္
လူေတြ တမင္ရွာေဖြခဲ့ၾကတဲ့ ေ၀ဖန္မႈရယ္ၾကား
ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေလးဟာ
က်ားမေလးအလား အခ်စ္ကို စစ္လုိေၾကျငာခ်စ္ခဲ့တယ္
အဲတုန္းကမ်ားေလ
ႏွလံုးသားရဲ႕ အသိနဲ႔ ခ်စ္တတ္တဲ့ေကာင္မေလးဆုိၿပီးေတာ့
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းႀကီးတုန္ၿပီးဖ်ားသြားသလားထင္ရတယ္
ခ်စ္သူရယ္ ေမာင္ေလ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္လုိ႔ေမ့သြားၿပီး
မဆုမြန္အပုိင္သိမ္းထားတဲ့လူအျဖစ္ ေနထုိင္ေတာ့တယ္။

Thursday, February 18, 2010

ဆုေတာင္း

Thursday, February 18, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
႐ုတ္တရက္ဆုိေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားမွာ ေခ်ာ္ရည္ပူေတြ
စီးဆင္းသြားတယ္
“မ, ေနမေကာင္းဘူးေမာင္” တဲ့။
အေ၀းက ခ်စ္သူကုိ ေအးေအးေဆးေဆး ေနေစခ်င္တ့ဲ စိတ္ရယ္
ေႏြးေႏြးေထြးေထြးအားေပးစကား ေျပာခ်င္တဲ့စိတ္ရယ္
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကုိ မီးပံု႐ိႈ႕တယ္
ရင္ဂုိရဲ႕ အေတာင္ပံပါရင္ မင္းဆီကုိ သီခ်င္းစာသားကုိ
ေအးစက္စက္ဓားနဲ႔
ေနာက္ေက်ာကုိ တည့္တည့္ထုိးခြဲလုိက္တယ္
စုိင္းထီးဆုိင္ကလည္း သူ႔ LiveShow တစ္ခုမွာေျပာတယ္
“အခု သံလြင္ျမစ္ကုိ တံတားေလး ထုိးလုိက္ပါၿပီ”တ့ဲ
အဲလုိ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ လမ္းထိပ္မွာ
ရပ္ေစာင့္ေနရတဲ့ဘ၀
ကုိယ့္ရဲ႕ အညတရအျဖစ္ကုိလည္း ရင္နာတယ္
အခု ေမာင့္စိတ္မွာ
ခ်စ္သူက်န္းမာေရးကုိ ေျခာက္တ့ဲတေစၧနဲ႔
စုိးရိမ္မႈေတြ တဖြဲဖြဲေႂကြေနေပါ့
ထပ္ထပ္ေဆာင္းေနတ့ဲ ဆုေတာင္းက
“ခ်စ္သူ ျမန္ျမန္ေနေကာင္းပါေစ” ရယ္လုိ႔။

Wednesday, February 17, 2010

အခ်စ္

Wednesday, February 17, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
အခ်စ္ေတြ သူ႔ဘာသာသူ ေနေနပါေစ
ေအးေအးေဆးေဆးေနပါေစ
ဘာေၾကာင့္ခ်စ္လဲလုိ႔ မေမးန႔ဲ
သူ႔တန္ဖုိးေတြ႕ ေလ်ာ့က်သြားလိမ့္မယ္
ဘာနဲ႔တူတယ္ ဘယ္ေလာက္လုိ႔ ႏႈိင္းမျပနဲ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔ႏႈိင္းတာေတြက
အခ်စ္ဆုိတာကုိ ေစာ္ကားရာက်တယ္
ဘယ္ထိခ်စ္မွာလဲလုိ႔ မေမးနဲ႔
အ႐ုိးထဲထိလား ေနာက္ဘ၀ထိလား
ဟင့္အင္း ခ်စ္ေနခ်ိန္အတြက္ အခ်စ္မွာ
ဘာအကန္႔မွ မပါ၀င္ဘူး
မင္းအခ်စ္က ေအးျမလား ပူေလာင္လား
ဟင့္အင္း မေမးလုိက္နဲ႔ အခ်စ္ကုိ
အခ်စ္ဟာ ရာသီဥတုမဟုတ္ဘူး။
ခ်စ္တယ္လုိ႔ ေျပာဖုိ႔ စကားလံုးေတြ တန္းစီေနေပမယ့္
ဘယ္စကားနဲ႔မွ ခ်စ္ေၾကာင္းျပဖုိ႔ မလံုေလာက္ခဲ့ေအာင္
အခ်စ္ဟာ လံုေလာက္တယ္ ျပည့္စံုတယ္။

စုိးတယ္

Wednesday, February 17, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ခ်စ္သူက ေရးထားတယ္
သူ႔ရ႕ဲ အေတြးေလးကုိေပါ့
“ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္နဲ႔ ေတြ႕တဲ့ေန႔” တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ စုိးရိမ္တတ္လာတယ္
ေခါင္ရည္ရွာမရမွာ မဟုတ္ဘူး
ပန္းခင္းရွာမေတြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး
ေကာင္းကင္ မၾကည္လင္မွာ မဟုတ္ဘူး
ခ်စ္သူက ေျပာတယ္ေလ
ေမာင္နဲ႔ေတြ႕ရင္
ေမာင့္ေက်ာျပင္မွာ မ်က္ႏွာေလးအပ္ၿပီး
ဖက္ထားခ်င္တယ္တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ အစုိးရိမ္ဆံုးက ဒါပဲ
ခ်စ္သူက မ်က္ႏွာေလးအပ္ ဖက္ထားရင္း
ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာျပင္ေလးကုိ
သူမ ခုိးခုိးနမ္းေနတာ
မသိလုိက္မွာ သိပ္စိုးတယ္

Monday, February 15, 2010

အခ်စ္ျဖင့္ စီရင္သည္

Monday, February 15, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြမွာပါတဲ့
အလြမ္းနဲ႔ ေၾကကြဲခန္းကုိ
ေမာင္တုိ႔ ျဖတ္သန္းရဦးမယ္ ခ်စ္သူ
ေမာင္တုိ႔ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေနတဲ့
အနာဂတ္ခရီးလမ္းမွာေတာ့
ေ၀းၾကစတမ္းမပါဘူးေပါ့ခ်စ္သူ
ဒါေပမယ့္
အယူအဆေတြ တုိက္မိရင္ ရွိမယ္
အပူေသာကေတြ ခ်ိတ္မိရင္ ရွိမယ္
အဲဒီအခါ
အေပးအယူမွ်ေစၾကမယ္ေလ
ေျခလွမ္းတုိင္းဟာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ပဲေပါ့ ခ်စ္သူ။

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္
ပန္း၀ါေတြေႂကြေနတဲ့လြင္ျပင္မွာ
ေမာင္က ကဗ်ာေလးေတြ ရြတ္ျပမယ္
ခ်စ္သူက ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးေငးရင္း
နားေထာင္ေပးေပါ့ကြယ္
အဲဒီအခါ
ေလေျပေတြထဲမွာ
ေမာင္ႀကိဳက္တဲ့ ေကာက္သင္းရနံ႔ေလးလည္းပါမယ္
ခ်စ္သူႀကိဳက္တဲ့ ပန္းခင္းလည္းပါလာလိမ့္မယ္
စမ္းေခ်ာင္းေတြရ႕ဲ စီးဆင္းသံလည္းပါလိမ့္မယ္
ေကာင္းကင္လည္း ေမာင္တုိ႔ပံုရိပ္ကို ထြင္းထုလိမ့္မယ္ခ်စ္သူ။

ပတ္၀န္းက်င္ဆုိတာ
မလုိတမ်ိဳး လုိတမ်ိဳးနဲ႔
ေသြးဆုိးအထုိးသြင္းခံထားရေတာ့
ေမာင္တုိ႔ကုိ ခါးေအာင္တမ်ိဳး
မုန္းေအာင္တသြယ္
အစြယ္ေတြ ထုတ္ျပၾကလိမ့္မယ္
မစုိးရိမ္နဲ႔
ေမာင္ တုိးၿပီးခ်စ္မယ္ ခ်စ္သူ။

ဘုရားေဟာထားတာက
အ၀ိဇၨာ ပစၥယာ သခၤါရာ တဲ့
အဲဒီအသိဟာ
ခ်စ္သူအတြက္ ရင္ခုန္တာကုိ
မေက်ာ္လြားႏုိင္ဘူး
သံသရာဆုိတာထက္
ခ်စ္သူမခ်စ္ေတာ့မွာ
ေမာင္ပုိေၾကာက္ပါတယ္ ခ်စ္သူ။

ႏွလံုးသားဟာ
သံလုိမမာေပမယ့္
ခ်စ္သူကုိခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ဟာ
သံမဏိထက္မာတယ္
ခ်စ္သူအတြက္
တစ္ခ်က္ရင္ခုန္တာ မဟုတ္ဘူး
တစ္သက္ရင္ခုန္ေနမွာမုိ႔
ခ်စ္သူအတြက္ အခ်ိဳၿမိန္ဆံုးဟာ
ေမာင့္ရင္ခုန္သံပါလို႔ ေျပာလုိက္ပါခ်စ္သူ။

စကားသက္သက္မဟုတ္ဘူး
သစၥာတရားအခ်က္ေတြနဲ႔
ခ်စ္သူနဲ႔ ေ၀းရရက္မွာ
က်မ္းအေစာင္ေစာင္ရြက္ၿပီးေျပာရရင္
စိတ္ထြက္ေပါက္မဲ့ေအာင္လြမ္းတယ္
အခက္အခဲေတြ ေ၀းတဲ့တစ္ေန႔မွာ
ထပ္မခြဲေၾကးေတြနဲ႔
အသက္ေပးၿပီး ခ်စ္ၾကမယ္ေနာ္ ခ်စ္သူ။

ခုခ်ိန္မွာ
ေနရာေဒသအရ
ေ၀းေနၾကေပမယ့္
ေမာင့္ေဘးမွာ
ခ်စ္သူရ႕ဲ ပံုရိပ္ေလးေတြ ရွိေနသလုိ
ခ်စ္သူရဲ႕ ေဘးမွာလည္း
ေမာင့္ရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေလးေတြ
အၿမဲရွိေနမယ္ဆုိတာ
ယံုထားလုိက္ပါ ခ်စ္သူ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
စိတ္ပ်က္စရာမေတြးနဲ႔
အားတက္စရာပဲေတြး
ငါ့ေဘးမွာ ေမာင့္၀ိညာဥ္ေလးရွိတယ္
ဘယ္အေရးေတာ္ပံုေၾကာင့္မွလည္း
ေမာင္တုိ႔ မေ၀းေစရဘူး
ထပ္ခါ ထပ္ခါေပးဖူးတဲ့ကတိကိုပဲ
ထပ္ခါ ထပ္ခါ ျပန္ေပးပါရေစ
ဘာျဖစ္ျဖစ္ အၿမဲခ်စ္ေနမယ္
ကဗ်ာေခါင္းစီးေလးလုိလည္း
ခ်စ္သူအတြက္ဆုိရင္
ေမာင့္အခ်စ္ေတြနဲ႔ စီရင္မယ္ခ်စ္သူ။

Sunday, February 14, 2010

ခုိင္ၿမဲေစရာ

Sunday, February 14, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ငါတုိ႔ ေနၾကရတာက
တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာ
ေနရာနဲ႔ အခ်ိန္ကြာဟမႈရွိတယ္
နားလည္မႈ ကြဲလြဲႏုိင္တယ္
ႏုိင္ငံျခားလုိ႔ ဆုိလုိက္တာနဲ႔
ကုိယ့္ႏုိင္ငံထက္ အစစသာတယ္
ဒီမွာက facebook ရ႕ဲ loading ကုိေစာင့္ရ
blogspot ကုိ ေက်ာ္ရခြရ
ေျပာၾက ဆုိၾကရင္း နည္းလည္မႈေတြက
မေတာ္တဆမႈေတြ ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္
ငါတုိ႔ ေရႊႏုိင္ငံေတာ္ရ႕ဲ ကြန္နက္ရွင္က
၀မ္းပ်က္၀မ္းေလွ်ာေရာဂါသည္ လမ္းေလွ်ာက္ေနပံုနဲ႔
ဒီလုိ ဒီလုိ
အပ်က္အပ်က္ ေတြက သိပ္မ်ားတယ္
ငါတုိ႔ ႏွေခါင္းေသြးထြက္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး
အမႈိက္ေတြက မီးခဏခဏေလာင္တယ္
ငါတုိ႔ ျပႆာဒ္ကုိ ကူးလုိ႔ မျဖစ္ဘူး
ခ်စ္သူေရ
ဘာနဲ႔မွ ငါတုိ႔ ေ၀းလုိ႔မရေအာင္
ငါတုိ႔အခ်စ္ေတြနဲ႔ ငါတုိ႔ကုိ
ျပန္လည္ခ်ည္ေႏွာင္ထားမွ ျဖစ္မယ္။

Saturday, February 13, 2010

တရားစီရင္ေသာေန႔

Saturday, February 13, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
အမွားေတြအေၾကာင္း အလြဲေတြအေၾကာင္း
ကၽြန္ေတာ့္မ်ားမ်ားစားစား ေျပာစရာ မရွိပါဘူး
ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ဟာ အမွား ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ဟာ အလြဲေလ
အဲလုိ လြဲမွားေနတဲ့ အလြဲအမွားမ်ားစြာၾကားမွာ
“မ ကုိတကယ္ခ်စ္တာမွ ဟုတ္ရဲ႕လား” လုိ႔ ေမးရေလာက္ေအာင္
ကၽြန္ေတာ့္အလြဲအမွားေတြ လႈပ္ခါမႈအားျပင္းခဲ့တယ္
အနမ္းနဲ႔ သိပ္မထုိက္တန္တဲ့ေကာင္
အလြမ္းနဲ႔ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ အိမ္ျပန္ခဲ့ရသားပဲ
ျမသန္းတင့္က သူ႔စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ ေရးဖူးတယ္
“ခ်စ္ျခင္းအႏုပညာ” တဲ့
ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္
အတတ္ပညာ မရွိတဲ့ေကာင္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကုိ
အႏုပညာလုိ႔ ေခၚတယ္ တ့ဲ
သင္ေပးၾကပါဦး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
ခ်စ္ျခင္းဆုိတဲ့ အတတ္ပညာေတြကုိ။

Friday, February 12, 2010

ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕အခ်စ္

Friday, February 12, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္သူဟာ ခ်ိဳျမတဲ့ ေတးတစ္ပုဒ္ျဖစ္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္သူဟာ ေမြးၾကဴတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္သူဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ငွက္ကေလးျဖစ္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္သူဟာ အဆိပ္ျပင္းတဲ့ က်ားမေလးလည္းျဖစ္တယ္
ခ်စ္သူရဲ႕ အမည္နာမကုိ ေတးတစ္ပုဒ္လုိလည္း အၿမဲဆုိညည္းတယ္
ခ်စ္သူရဲ႕ အမည္နာမကုိ ပန္းကေလးလုိလည္း အၿမဲအလွၾကည့္တယ္
ခ်စ္သူရဲ႕ အမည္နာမကုိ ငွက္ကေလးလုိလည္း ပ်ံသန္းေစတယ္
ခ်စ္သူရဲ႕ အမည္နာမကုိ က်ားမေလးလိုလည္း အားေပးတယ္
ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္ရတာ ေတးတစ္ပုဒ္လုိလည္း ခ်ိဳျမတယ္
ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္ရတာ ပန္းတစ္ပြင့္လုိလည္း ေမႊးၾကဴတယ္
ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္ရတာ ငွက္ကေလးလုိလည္း လြတ္လပ္တယ္
ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္ရတာ က်ားမေလးလုိလည္း ခ်စ္ရတယ္။

Thursday, February 11, 2010

ညညအိမ္ေရွ႕က

Thursday, February 11, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ည ဆယ္နာရီခြဲရင္ ေရခဲေခ်ာင္းေရာင္းသည္လာတယ္။ မယံုမရွိနဲ႔ ၃၁ လမ္းက လူေတြ အကုန္ေမးလုိ႔ရတယ္။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ေျပာေတာ့ ေရခဲေခ်ာင္းက ေတာ္ေတာ္ ေရာင္းရေနတယ္။ ေဗဒင္ဆရာက ေရာင္းခိုင္းလုိ႔လား။ လူေတြက ေန႔မွန္း ညမွန္း ေအးမွန္း ပူမွန္း မသိေတာ့တာလား။ (ခု ညပုိင္းေတာ္ေတာ္ေအးေသးတယ္)


မီးကင္းသမားေတြက အခ်ိန္ျပည့္ ေတာင္စဥ္ေရမရ စကားေျပာတယ္။ အေမာေဖာက္လာတဲ့အခါ အသက္ငင္ေနတဲ့ အသံနဲ႔ “ဒႆဂီရိ အခ်စ္႐ႈံးသမား အခ်စ္႐ႈံးတယ္လုိ႔ ဘယ္သူကေျပာလဲ” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းေအာ္ဆုိတယ္။ အဲလုိ ဆုိေနရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က “မယ္သီတာကုိ သံုပုိင္းပိုင္းၿပီး တစ္ပုိင္းမီးကင္စား” လုိ႔ ဖ်က္ဖ်က္တယ္။


လက္ဘက္ရည္ဆုိင္က ေဘာလံုးပြဲ ပြဲေကာင္းရွိတ့ဲညဆုိ တစ္ညလံုးမအိပ္ဘူး။ တေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ဒီစားပြဲထုိးေတြ ငါ့ထက္ ပုိပိန္လာၾကတယ္။ ဆုိင္ရွင္က စီးပြားေရးနဲ႔ ကေလးငယ္ေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကုိ ခ်င္ဆီထုတ္ၾကတဲ့ ပြဲေပါ့ေလ။ ခုလာေနတဲ့ ခ်ဲလ္ဆီး၊ အာဆင္နယ္ႏွင့္ မန္ယူ။ ေ၀ါ ခနဲ အားေပးသံက စိတ္ေျဖေဖ်ာက္မႈလား၊ ကိုယ့္စိတ္ကုိ ျပန္သတ္ၾကတာလား။


ညတစ္နာရီထုိးရင္ ညပုိင္းမွ လာဖြင့္တဲ့ ထမင္းေက်ာ္ဆိုင္က လွည္းေတြ တြန္းျပန္သံ တ၀ုန္း၀ုန္းၾကားတယ္။ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္က ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ အဲဒီက ျပန္လာတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ည တစ္ခုလံုး လန္႔ေျပးမယ့္ စကားမ်ိဳးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ညဟာ ဒီလုိပံုစံနဲ႔ ဆုိင္ကယ္သံ တ၀ူး၀ူးနဲ႔ မ႐ုိးဘူး။ ဒီေကာင္ မ႐ုိးေတာ့ဘူး။ မဆုမြန္ကုိ ခ်စ္တယ္ခ်ည္း သြားသြားေျပာေနတယ္။ သူနဲ႔ မဆုမြန္ခ်စ္သူ ျဖစ္တာကိုလည္း သိတဲ့လူေရာ မသိတဲ့လူေရာ လုိက္လုိက္ ေျပာေနေတာ့တာပဲ။ ျမင္ျပင္းကတ္တယ္။ မဆုမြန္ သူ႔ကုိ ျပန္ခ်စ္တာနဲ႔ပဲ သူ႔ကုိယ္သူ အေမရိကန္သမၼတျဖစ္တာ က်ေနတာပဲ ဆုိေတာ့ အဲဒီထက္လြန္ေသးတယ္ကြ တဲ့။




ကဗ်ာဆရာႀကီး ကုိမုိးေ၀းေရ ခင္ဗ်ားအတုခုိးၿပီး LP ကဗ်ာေရးၾကည့္တာပါ။

အခ်စ္နဲ႔ေလ်ာက္မယ့္လမ္း

Thursday, February 11, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ခ်စ္သူကုိ ထိရွသြားမယ္မွန္းသိရင္
အဲဒီစကားကုိ အစကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ပစ္သတ္ထားမွာေပါ့
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူစိတ္ဆုိးသြားတဲ့အခါ
အဲဒီစာ႐ုိက္မိတဲ့လက္ကုိပဲ ခပ္မာမာ အရာ၀တၳဳေပၚ
ခပ္နာနာေလး ႐ုိက္ခ်မိလုိက္တယ္
ရင္တစ္ခုလံုးလည္း ေနမထိ ထုိင္မသာ
ခုဆုိ ခ်စ္သူက “မင္းနဲ႔ငါ” ေျပာမွာ
အရမ္းေၾကာက္တတ္လာၿပီခ်စ္သူ။
ခ်စ္သူကုိ စိတ္ဆုိးေအာင္ လုပ္မိလုိက္ၿပီးေနာက္
ခ်စ္သူ တကယ္ စိတ္ဆုိးသြားတဲ့အခါ
အခ်ိန္ကာလတစ္ခုဟာ မဲျပာသြားတယ္
တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြ အထီးက်န္ဆန္ျခင္းေတြ
ေရွာင္လုိ႔ ကြင္းလုိ႔မရေအာင္ ေရွ႕မွာ ပိတ္သဲသြားတယ္
ငါမျမင္ဖူးတဲ့ ငါ့မ်က္ႏွာဟာလဲ
ေသြးမဲ့ၿပီး ျပာႏွမ္းေနမွာ ေသခ်ာတယ္။
“ရွင္လူမွားေနတယ္ထင္တယ္ ကုိေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္” ဆုိေတာ့
အေမာတေကာ ပန္းတုိင္ဆီ အားသြန္ခုိက္စုိက္ေျပးေနသူ
ပန္းတိုင္ေရာက္မွ ဘာမွမရွိတာကုိ သြားေတြ႕လုိက္ရသလုိ
စိတ္တစ္ခုလံုး ဟာခနဲ ဟာခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။
ကတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးပါတယ္ခ်စ္သူရယ္
ခ်စ္သူႏွစ္ႏွစ္ကာကာၿပံဳးဖုိ႔အတြက္
ၾကည္ႏူးမႈအားလံုး ခ်စ္သူႏႈတ္ခမ္းမွာ ခုိတြယ္ဖို႔အတြက္
ခ်စ္သူရဲ႕ အမည္၀ွက္ျဖစ္တဲ့ လေလးလုိ ေအးျမဖို႔အတြက္
ႏွလံုးသားထက္က ဖြဲ႕တဲ့ သင္းပ်ံ႕ခ်ိဳေမႊးတဲ့
သံစဥ္ အလကၤာ ကဗ်ာေလးေတြပဲ
အၿမဲဆက္သေနမွာပါ ခ်စ္သူ
ခ်စ္သူ ခ်စ္ေနရင္လည္း ပုိပုိခ်စ္မယ္
ခ်စ္သူ မုန္းသြားရင္လည္း ပုိပုိခ်စ္ေနမွာပဲခ်စ္သူ။

Tuesday, February 9, 2010

ေက်းဇူးပါ ခ်စ္သူ

Tuesday, February 09, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ခ်စ္သူေရးေရးလာတဲ့ “ခ်စ္တယ္ေနာ္” က
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ ေလးလံေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကမၻာကုိ
၀ါဂြမ္းစေလးလုိ ႏူးည့ံေပါ့ပါးေစခဲ့တယ္
ခ်စ္သူရဲ႕ စကားေလးကုိလည္း တံခါးအထပ္ထပ္
ပိတ္သိမ္းထားမိ၊ ဘယ္လုိၾကာေညာင္းလဲ
အေရာင္မေျပာင္းဘူးဆုိတာ သိေတာ့ ေပ်ာ္တယ္
လူ႔ဘ၀ဆုိတာ အလကားကိစၥဆုိၿပီး
အားငယ္မႈ အၿမဲတေစ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ဘ၀လည္း
သီခ်င္းေတြနဲ႔ စြတ္စုိစိမ္းလန္းတတ္ေစခဲ့တယ္
သူမရဲ႕ “မခ်စ္ဘူး”ဆုိတဲ့ က်ီစယ္မႈေလးဟာ
နာက်ည္းမႈ ကဗ်ာေတြနဲ႔ အမုန္းေတးေတြ ဖြဲ႕တတ္တဲ့
လူသားတစ္ဦးရဲ႕ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေတြ႕ရွိမႈအသစ္ ျဖစ္ေစတယ္
ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုတည္းနဲ႔သာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခ်စ္တ့ဲ
သူမအခ်စ္ဟာ သမုိင္းသစ္ကုိလည္း ေရးျခစ္တယ္
အခုဆုိ သူမရဲ႕ အခ်စ္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္သတၱိေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာတယ္။
ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွလည္း ခ်စ္သူကုိ မုန္းမွာမဟုတ္ဘူး
ကမာၻမပ်က္သ၍ တည္မဲ့အရာဆုိလုိ႔
ဘယ္သခၤါရတရားကမွ မဖ်က္ႏုိင္တဲ့
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူမရဲ႕ အခ်စ္ပဲ ရွိတယ္
ဘယ္ေလာက္ ေ၀းေ၀း ဘယ္လုိေ၀းေ၀း
ကလစ္ကေလးတစ္ခ်က္ခ်လုိက္႐ံုနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ သူမအၿမဲေမွးစက္တယ္
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ၾကည္ႏူးေတးေလးအျဖစ္
ေဟာဒီကဗ်ာေလး ေရးလုိက္တယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ုိးဘူး
“အရမ္းခ်စ္တယ္ ခ်စ္သူရယ္”

Monday, February 8, 2010

ထုိႏွစ္ရက္

Monday, February 08, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
အလြမ္းနဲ႔ ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့ ႏွစ္ရက္လံုးလံုး
ကၽြန္ေတာ္ အစိမ္းေရာင္ အ၀ုိင္းေလးကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ အၿပံဳးေတြကုိ နံရံမွာ ႐ုိက္ကပ္ထားၿပီး
သူမရ႕ဲ ဆက္သြယ္မႈအားလံုးကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္
ေဘးမွာ သီခ်င္းသံေတြ ၾကားေနရတယ္
သီခ်င္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္အလြမ္းနဲ႔ မလုိက္ဖက္ဘူး
ဘယ္မွာ ဘယ္သူ ဘယ္အရာ ဘာမွ စိတ္မ၀င္စားဘူး
“ခ်စ္သူ” လုိ႔ ေခၚလုိက္တဲ့အခါ “ေ၀” လုိ႔ထူးမွ
ပပထူလုိ႔ မင္းကုသလဲရာက ထသလုိ ထလုိက္တယ္။

Sunday, February 7, 2010

ခ်စ္သူအေမ့ခံထားရတဲ့ေန႔

Sunday, February 07, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ခ်စ္သူရ႕ဲ ေျခရာက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္နာရီ ... တဲ့
ဒီေန႔ လႈိင္းလံုးေတြ နည္းနည္းႀကီးတယ္ ပင္လယ္မွာ
အလြမ္းမုိး နည္းနည္းသည္းတယ္ ရင္ထဲမွာ
ခ်စ္သူမပါလုိ႔ အေပၚေရာက္ေအာင္ ဆြဲတင္ထားရတဲ့ ဒီေန႔ဟာ
အာ႐ံုေျခာက္ပါးမွာ ခံစားမႈေတြ မဲ့တယ္
ေကာင္းကင္ႀကီးက ဘယ္ေလာက္ က်ယ္ျပန္႔သလဲ
ဟင့္အင္း ကၽြန္ေတာ့္အလြမ္းေတြက အဲဒီထက္ ခမ္းနားက်ယ္ျပန္တယ္
အၿပံဳးမပါတဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခ်ပ္ ပန္းခ်ီကား
ဒီေန႔ အထားအသုိမွားေနတယ္
သူေနမေကာင္းလုိ႔လား၊ ခရီးထြက္တာလား
အဆင္မေျပမႈတစ္ခုခုနဲ႔ ႀကံဳေနလား
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မုန္းသြားတာလား မုန္း....... သြား ........
ဟင့္အင္း ..... မၾကားပါရေစနဲ႔
ဒီေန႔ ေမးခြန္းေတြကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဖိသတ္ေနတာ
၁၀ တန္းစာေမးပြဲ ပုစၧာေတြ ဆယ္ခုစာမကပါပဲ
သူ အဆင္ေျပပါေစ ဆုိတဲ့ ဆုေတာင္းသံလည္း
ၾကားရမယ္ဆုိရင္ေလ
တနဂၤေႏြေန႔ ဘုရားေက်ာင္းဆယ္ခုစာ မကပါပဲ
သူမရင္ထဲႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲသုိ႔ ေဖာက္လုပ္ထားတဲ့လမ္းေလး
ေ၀းကြာျခင္းနဲ႔ လမ္းခြဲျခင္းသုိ႔ သြားရာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။

Saturday, February 6, 2010

Beloved and Beloved

Saturday, February 06, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေသြးနားထင္ေရာက္စရာက
ကၽြန္ေတာ္ သူမကုိ ခ်စ္တယ္ဆုိတာတာထက္
သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ခ်စ္တာပဲ
အဲဒါပါပဲ မာရ္နတ္ရဲ႕ ျမႇားဦးဟာ ဒီေနရာမွာက်ိဳးတယ္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အခ်စ္မွာ ေစ်းညႇိစရာေတြမလုိဘူး
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အခ်စ္မွာ အစုိးရမီး အားကုိးစရာ မလိုဘူး
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အခ်စ္မွာ ဘယ္သူပုိျမင့္လဲ တုိင္းစရာမလုိဘူး
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အခ်စ္မွာ အစြန္းထြက္ကုိ ျဖတ္စရာ မလုိဘူး

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တေတြ လုိအပ္တာဆုိလုိ႔
သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္
ဘယ္ေလာက္ပုိၿပီး ခ်စ္ႏုိင္ၾကသလဲ
ဘယ္ေလာက္ပုိၿပီး လုိအပ္ၾကသလဲ
အဲဒါေလးပါပဲ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အခ်စ္က အျဖဴသက္သက္ ကြက္တိလွတယ္။

ခ်စ္သူကုိ ညည ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေစေၾကာင္း

Saturday, February 06, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
သစ္သီးေတြဟာ အညႇာမွာ အၾကာႀကီး မေနႏုိင္ပါဘူး
တစ္ရာသီကုန္သြားရင္ေတာ့ ေနာက္အသီးေတြ သီးဖို႔
အဆံုးသတ္ စီရင္တဲ့ေန႔တစ္ေန႔ ေရာက္လာရတယ္။

ျမစ္ကုိ ဆန္တက္ၾကသူတုိ႔အဖို႔
ျမစ္ညႇာေရာက္ရင္ ေရၾကည္စစ္စစ္ေသာက္ရမွာပဲ
ဇြဲမေလွ်ာ့နဲ႔၊ ေနာက္ၾကည့္မွန္ေတြ မၾကည့္နဲ႔။

ကုိယ့္ေျခသံကုိယ္လန္႔ရတဲ့ သမင္ေတြလုိ တခ်ိဳ႕ဟာ
အစေလး တစ္စ ဆြဲမိတယ္ဆုိရင္ပဲ ေႁမြလား ႀကိဳးကြင္းလား
ဘ၀ဟာ အၿမဲ ပန္းဖ်ားဖ်ားေနၾကရတယ္။

ခုဆုိရင္ ကင္ဆာေရာဂါသည္တစ္ေယာက္အတြက္
စိတ္မပူပါနဲ႔ ဆုိတဲ့ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ရဲ႕စကားနဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ေဒါက္ျဖဳတ္ထားျခင္း ခံေနၾကရတယ္။

မပူနဲ႔ ခ်စ္သူေရ...
အမ်ားႀကီးေတြးၿပီး မပူနဲ႔။
ဇာတ္သိမ္းဆုိတာ အၿမဲပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္။

(ခ်စ္သူရဲ႕ ေမေမ မွာလုိက္သလုိ)
“ဘုရား တရားကို မေမ့နဲ႔”။
ေမာင္လည္း အဲဒီ စကားကုိပဲ အထပ္ထပ္မွာခ်င္တယ္။

Friday, February 5, 2010

ေအာ္စကာဆုရသူမ်ားစာရင္း

Friday, February 05, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ေနဦး ေနဦး
ခင္ဗ်ားတု႔ိ အားလံုး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ,အေၾကာင္း ေမးမလုိ႔ မဟုတ္လား
ဟာ ! ခင္ဗ်ား Select ဆြဲၿပီး မဖတ္နဲ႔ေလ ဒီတုိင္းဖတ္
ကဗ်ာေတြက မ, အေၾကာင္းေတြ ခ်ည္း ျဖစ္ေနလုိ႔လား
ကၽြန္ေတာ္က မ,ကုိ အရမ္းခ်စ္တာကုိးဗ်
ေရႊအေၾကာင္း ေငြအေၾကာင္း ေနေရးထုိင္ေရးအေၾကာင္း မပါလုိ႔လား
ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဆာေလာင္မႈက အိမ္ေရွ႕တခါးက ၀င္လာရင္
အခ်စ္က ျပတင္းေပါက္မွ ခုန္ထြက္သြားတတ္သည္ ဆုိတာကုိ ကုိးကားမလုိ႔လား
ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ အခ်စ္က ခ်စ္ဖုိ႔ဆုိတာထက္ ဂုဏ္တက္ဖုိ႔က
အေရးႀကီးေနသကုိးဗ် အင္း “ဂုဏ္” “ဂုဏ္” ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ
ငါ့ခ်စ္သူက ဘယ္အတန္းေအာင္၊ ငါ့ခ်စ္သူက ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာ
ေကာင္းပါတယ္ဗ်၊ ေကာင္းပါတယ္ ႂကြားဖုိ႔ေရာ ႂကြားလုိ႔ေရာေပါ့
အခ်စ္ကုိႂကြားဖုိ႔ထက္ အႂကြားကုိခ်စ္ဖုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္ ပုိအေရးႀကီးတယ္ေလ
ဘာ... ဘ၀ ဟုတ္လား၊ ဘ၀အေၾကာင္းကုိ ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔မုိ႔လုိ႔ မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ဗ်ာ
ေနဦး ေနဦး ဆက္ဖတ္ပါဦး
ကၽြန္ေတာ္ မ,ကုိ အရမ္းခ်စ္တယ္၊ ခ်စ္တာ အရမ္းကုိပဲဗ်
မ,ရ႕ဲ နာမည္ကုိ တုိးတုိးေလး ရြတ္ဆုိမိတဲ့အခါ
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ ေႏြးခနဲျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္
တုိင္းတာျပလုိ႔မရတဲ့ အဲဒီၾကည္ႏူးမႈေလး ျဖစ္လာတုိင္း
မ်က္လံုးကေလးကုိ အသာပိတ္ထားလုိက္တယ္
ဒီလုိဗ်
Facebook ထဲကမ်ား ခ်စ္တတ္သူေတြကုိ ေအာ္စကာဆုိေပးမယ္ဆုိရင္
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ,ႏွစ္ေယာက္တည္းရမွာ
သိပ္ ကုိ ေသခ်ာတယ္
ေနဦးဗ် ေနဦး ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္လုိက္ဦးဗ်ာ။

Thursday, February 4, 2010

လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕လမ္း

Thursday, February 04, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
တစ္ေယာက္က ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ ဆုိသူကုိ လြမ္းၿပီး
တစ္ေယာက္က ပံုရိပ္ေလးေတြကုိ လြမ္းတယ္

တစ္ေယာက္က Facebook ေလးဖြင့္ကာ ေစာင့္ၿပီး
တစ္ေယာက္က အလုပ္အားတာနဲ႔ ေျပးေျပးလာတတ္တယ္

တစ္ေယာက္က အမိေျမကုိ မွန္းဆတမ္းတတတ္ၿပီး
တစ္ေယာက္က ပြင့္လင္းလာမယ့္ ေန႔ကေလးကုိ တမ္းတတယ္

သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းရ႕ဲ အျမင့္ဆံုးပန္းတုိင္က
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပုိပုိျမတ္ႏုိးဖုိ႔ျဖစ္ၿပီး
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္ဖုိ႔ျဖစ္တယ္

ဇာတ္လမ္းႏွစ္ခုရဲ႕ အဆံုးသတ္မွာ
ဇာတ္လမ္းတစ္ခုတည္း ျဖစ္သြားဖုိ႔ျဖစ္ၿပီး
ပန္းေတြ အစီအရီ ပြင့္လာဖုိ႔ျဖစ္တယ္။

ခ်စ္သူ ဥယ်ာဥ္

Thursday, February 04, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
သူမရဲ႕ ခ်စ္တယ္ ဆုိတဲ့စကားထက္
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ပုိၿပီး မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးဘူး
ဘာမွ စုိက္ပ်ိဳးမထားတဲ့ ေဟာဒီရင္ခြင္ရာသီအ႐ုိင္းမွာ
သူမရဲ႕ အခ်စ္ပန္းခင္းေလး ပ်ိဳးထားတယ္
ေလာကဓံ ျမက္ေပါင္းပင္ေတြကုိ
သူမရဲ႕ အနမ္းေႏြးေႏြးေလးနဲ႔ ရွင္းမယ္
မေတာ္လုိ႔မ်ား လြဲလုိ႔ေခ်ာ္လုိ႔
(ဖြ ဖြ မေျပာေကာင္း မဆုိေကာင္း)
အမုန္းပန္းေလး မေတာ္တဆပြင့္ခဲ့ရင္
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ အျပတ္သုတ္သင္ရွင္းလင္းမယ္
တကယ္ေတာ့...
ဘာမွ စုိက္ပ်ိဳးမထားတဲ့ ေဟာဒီရင္ခြင္ရာသီအ႐ုိင္းမွာ
သူမရဲ႕ ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့ စကားထက္
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မမက္ေမာခဲ့ပါဘူး။
ကံၾကမၼာဆိုးနဲ႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္
သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆုိရင္လည္း
သူမရ႕ဲ မျမင္ကြယ္ရာ အရပ္ကေန
သူမပံုရိပ္ကုိ ေငးရင္း တိတ္တိတ္ကေလးပဲ ခ်စ္ေနမယ္။

Wednesday, February 3, 2010

အခ်စ္နတ္ဘုရားမေလး

Wednesday, February 03, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ငါတုိ႔ရ႕ဲ ခ်စ္ၾကတဲ့ပံုစံဟာ
လက္ရိွခ်စ္ၾကသူအားလံုးရဲ႕ ပံုစံနဲ႔ ကြဲျပားတယ္
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းအေပၚ တစ္ေယာက္
ေက်းဇူးတင္ရင္း ျပန္ခ်စ္ၾကတယ္။

Face Book စာမ်က္ႏွာမွတစ္ဆင့္
၀တ္မႈန္ကူးခဲ့ၾကတဲ့ ငါတုိ႔အခ်စ္ဟာ
တြက္ခ်က္မႈေတြ တုိင္းတာမႈေတြ လံုး၀မပါဘဲ
ေမတၱာတရား အစစ္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္
သစၥာတရား အႏွစ္ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းစိုးရိမ္တယ္
သူခ်စ္သေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မခ်စ္ႏုိင္မွာကုိေပါ့
ဒီေတာ့ တစ္ခြန္းတည္းပဲ တင္စားခ်င္တယ္
သူဟာ ငါ့ရဲ႕ “အခ်စ္နတ္ဘုရားမေလး” လုိ႔။

Tuesday, February 2, 2010

ခ်စ္သူကုိ သိပ္သတိရတယ္

Tuesday, February 02, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
တစ္ - ခ်စ္သူကုိ သိပ္သတိရတယ္
ႏွစ္ - ခ်စ္သူကုိ သိပ္သတိရတယ္
သံုး - ခ်စ္သူကုိ သိပ္သတိရတယ္
တစ္သိန္း - ခ်စ္သူကုိ သိပ္သတိရတယ္
တစ္သန္း - ခ်စ္သူကုိ သိပ္သတိရတယ္
မေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ ဂဏန္းေတြအထိ
ခ်စ္သူကုိ သတိရေနတာပဲ
မနက္လင္းလင္းခ်င္း ခ်စ္သူကုိ သိပ္သတိရတယ္
သတိရျခင္းအေပၚ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ပစ္ခ်လုိက္ေတာ့
လုိင္းေတြ၊ ေၾကးနန္းႀကိဳးေတြ၊ ႀကိဳးရဲ႕ အတြင္းပုိင္းေတြမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ သတိရျခင္းေတြ ျပည့္သိပ္ေနတယ္
အဆံုးရွိတဲ့ ပင္လယ္ျပင္မွာ
အဆံုးရွိတဲ့ ေတာင္တန္းေတြမွာ
အဆံုးရွိတဲ့ ေျမျပင္ေတြမွာ
အဆံုးရွိတဲ့ ဟင္းလင္းျပင္ေတြမွာ
အဆံုးရွိတဲ့ ဆက္သြယ္မႈေတြမွာ
အဆံုးမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သတိရျခင္းေတြရွိတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ သတိရျခင္းေတြက
ေရလုိေအးၿပီး ပန္းလုိေမႊးတယ္
ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ သတိရျခင္းေတြကုိ
စားပြဲေပၚ တင္ထားၾကည့္လုိက္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးကေသြးေတြ လည္ပတ္မႈရပ္သြားတယ္
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ၿငိဳးငယ္ျခင္းေတြ
ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကုိယ္လံုး ရစ္ပတ္ထားလုိက္တယ္
သတိရျခင္းေတြ တဟူးဟူးနဲ႔ ေလျပင္းမုန္တုိင္းက်တယ္
ငါ သတိရျခင္းေတြကုိ ျပန္၀တ္ဆင္လုိက္ကာမွ
ေလာကႀကီးဟာ သဘာ၀အတုိင္း ျပန္လည္
အသက္၀င္သြားတယ္။

Monday, February 1, 2010

ခမ္းနားတဲ့အခ်စ္

Monday, February 01, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ကမာၻႀကီးမွာ ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မရွိလည္းျဖစ္တယ္
ဒါေပမယ့္ ငါ့တုိ႔ႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့
တစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္မရွိလုိ႔ မျဖစ္ဘူး
ငါတုိ႔ရဲ႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လုိအပ္မႈဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မရပ္နားႏုိင္ေအာင္ အရွိန္ႏႈန္းျမင့္မားတယ္
သူ႔ကုိယ္ေစာင့္နတ္နားေလးမွာ
ငါ့ရဲ႕ ခ်စ္၀ိညာဥ္ေတြ ၀ဲပ်ံေနမွာျဖစ္သလုိ
ငါ့ရဲ႕ကုိယ္ေစာင့္နတ္နားေလးမွာလည္း
သူ႔ရ႕ဲ ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့စကားေလးေတြ တည္ၿမဲေနမွာပါ။
ႏုိင္ငံနယ္နိမိတ္ေတြ လူေတြရဲ႕ ဘာသာစကားေတြ
ဘယ္လုိ ဘယ္ေလာက္ အထပ္ထပ္ ျခားနားေနပါေစ
ငါ့ရ႕ဲ႐ုိးသားတဲ့အခ်စ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ့အခ်စ္က
ဘယ္ကေန ဘယ္လိုစစ္စစ္ အခ်စ္ပဲအေျဖထြက္မွာပါ။


ခ်စ္ေသာ ခ်စ္သူသုိ႔

သီးသန္႔

Monday, February 01, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ရွင္းေနတဲ့အခန္းကုိ ရွင္းဖုိ႔
ရွင္းေနတဲ့အခန္းတစ္ခန္းလုိတယ္
ခ်စ္ေနတဲ့ အခ်စ္ကုိ ခ်စ္ဖုိ႔
ခ်စ္ေနတဲ့ မဆုမြန္ကုိ လုိတယ္။