Monday, August 23, 2010

ငါး႐ုိးစူးတဲ့ ငါး

Monday, August 23, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
အခု ငါၾကားေနတဲ့ သီခ်င္းက
အခု ငါနားေထာင္ေနတဲ့ သီခ်င္း မဟုတ္ဘူး
အခု ငါျမင္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းက
အခု ငါၾကည့္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္း မဟုတ္ဘူး
လူသူျပတ္တ့ဲ ငါ့ရင္ခြင္မွာ
သူပဲ အၿမဲေနထုိင္ သြားလာေနခဲ့တယ္
ေျပာသံဆုိသံ တိတ္ေနတဲ့ ရင္ခြင္မွာ
သူ႔အသံပဲ အၿမဲ ခ်ိဳလြင္ေနခဲ့တယ္
ၾကည့္မိတဲ့ အရာအားလံုးထက္မွာ
သူ႔အၿပံဳးပဲ အၿမဲ ငံုယူထားတယ္
တြယ္တာမိတဲ့ သံဆူးႀကိဳးေတြ
အနီေရာင္ မ်ဥ္းေအာက္မွာ
ျပတ္ေတာက္သြားဖုိ႔ ဝန္ေလးတုန္း
အၿမဲတမ္း ဆက္ဆက္႐ႈံးေနခဲ့ေပမယ့္
အၫြန္႔ခ်ိဳးလိုက္မွ သစၥာပန္း အကုန္ပြင့္သတဲ့။

Thursday, August 19, 2010

“သားေကာင္”

Thursday, August 19, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ကုိယ့္ကုိကိုယ္ မွန္ထဲျပန္ၾကည့္ဖူးလား
မွန္ထဲကေန ကုိယ္ကုိ ေျပာတဲ့အသံ
ျပန္နားေထာင္ဝံ့လား
မွန္ကုိ ၾကည့္ေတာ့မယ္ဆုိရင္
မွန္ရ႕ဲ အထူအပါးကုိ သိဖုိ႔လုိတယ္
ေနာက္ခံျပဒါး ေကာင္းမေကာင္း သိဖုိ႔လုိတယ္
မွန္မွာ အစြန္းအထင္း ရွိမရွိ အရင္ၾကည့္ဖုိ႔လုိတယ္
မွန္ရ႕ဲ သတၳဳက စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ရွိဖုိ႔လုိတယ္
မွန္ရဲ႕ လွည့္စားမႈနဲ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ မနစ္ေစနဲ႔
ေလာကမွာ မွန္ေတြ ေပါပါတယ္
ျပတင္းမွန္ ဗီဒုိမွန္ ဆုိင္ခန္းမွန္
တံခါးမွန္ ကားမွန္ အလွဆင္ထားတဲ့မွန္
ေရွ႕ၾကည့္မွန္ ေနာက္ၾကည့္မွန္
ၾကည့္လုိ႔ ေကာင္းတဲ့မွန္
ၾကည့္လုိ႔ မေကာင္းတဲ့မွန္္
စိန္သြားနဲ႔ အျဖတ္ခံေနရတဲ့မွန္
ဘာနဲ႔မွ ျဖတ္ေတာက္လုိ႔မရတဲ့မွန္
ဘယ္မွန္မွာ သင့္ကုိသင္ ျပန္ၾကည့္မိလဲ
မွန္ကုိ အမွန္အတုိင္း မၾကည့္ရင္
သင္ ....
တက္တက္စင္ေအာင္ကုိ “မွား”။

Wednesday, August 18, 2010

ပန္းသည္

Wednesday, August 18, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ပန္းခ်ီ.heavenghost


















“ေဟာဒီမွာ ပန္းေတြရမယ္”
“စံပယ္ပန္း၊ ျမတ္ေလးပန္း၊ ႏွင္းဆီပန္း”
ပန္းသည္မိန္းမႀကီး ပန္းေတြ ေရာင္းေနတယ္
တစ္လမ္းဝင္ တစ္လမ္းထြက္
မနက္ေလးနာရီကေန ကုိးနာရီအထိ
ညေနက်ေတာ့ သံုးနာရီကေန ေမွာင္တဲ့အထိ
သူေရာင္းေနတဲ့ပံုကုိ ၾကည့္လုိက္မိရင္
စံပယ္လည္း မေဖြး၊ ျမတ္ေလးလည္းမလွ
ႏွင္းဆီလည္း ပံုပန္းမက်ႏုိင္ေတာ့
အဲဒီထက္ သူ႔ဘဝအေၾကာင္းသိရင္
မခ်ိေလာက္ေအာင္ ပန္းသည္ဘဝ ပန္းေနပံု
“ပန္း”လုိ႔ တစ္ခြန္းပါတုိင္း ဘဝထဲကုိ
ေမာပန္းမႈ ပင္ပန္းမႈေတြ တစ္ပြင့္စီ
ေႁခြခ်ခံေနရသလား မွတ္ရတယ္
ဝယ္သြားတဲ့ ပန္းေတြ ဘုရားတင္သလား
ဆံႏြယ္လွလွမွာ ေနရာက်က်နဲ႔လား
သူကေတာ့ ေယာက်ာ္းအတြက္ အရက္ဖုိးရၿပီ
ဒီေန႔ တစ္ေန႔စာ စားဖုိ႔ ဆန္ဖုိးရၿပီ
ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ သားသမီးအတြက္
ေက်ာင္းစရိတ္ရၿပီဆုိၿပီ အေတြးကုိ စီျခယ္လုိ႔
ငုိဖုိ႔ ရယ္ဖုိ႔ေမ့ေနတဲ့ မ်က္လံုးမွာ
က်ီးကန္းေတာင္ေမွာက္မ်က္လံုးကုိ အစားထုိးလုိ႔
ငါ့အသက္ ကယ္ပါလုိ႔ ဖြင့္ဆုိေနတဲ့
ျပာလုလုအသံနဲ႔ အၿမဲေယာင္ရမ္းေနပံုက
“ေဟာဒီမွာ ပန္းေတြရမယ္
စံပယ္ပန္း ျမတ္ေလးပန္း ႏွင္းဆီပန္း”တဲ့
လူက ပန္းတုိင္မရွိတဲ့ လမ္းေတြ ဝင္လုိ႔။

သ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီကုိ လဂြန္းအိမ္ မွ လက္ေဆာင္ေပးပါသည္

Saturday, August 14, 2010

ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္ ေကာက္ရျခင္း

Saturday, August 14, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
မည္သည့္အရာကုိမွ် မသိမ္းပုိက္လုိေသာ တဲ့
မင္းျမတ္သူရ ဝတၳဳရ႕ဲ အဆံုးသတ္စာ
ဖတ္ရ ျပဳရတာ လြယ္သေလာက္
ေဟာဒီ ဥမၼတေကာအတြက္
ဘယ္လုိ႐ူးသြပ္ရန္အေၾကာင္းမ်ားနဲ႔
ဘယ္အေရြ႕မွာ ဘယ္အခ်က္ေတြက
ငါ့ကုိ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ သတ္ျဖတ္ဦးမလဲ
ငါ့ကုိယ္ထဲမွာ ငါမရွိေတာ့လည္း
ငါ့အျပစ္ေတြက ငါ့ကုိရွာၿပီး
ငါ့ဆီ တန္းတန္းမတ္မတ္လာ
ငါ့အျပစ္ေတြနဲ႔ ငါ့ကုိထားရစ္လုိ႔မရေအာင္
ငါ့ကုိ ခုိင္ခုိင္မာမာထုဆစ္
စကားလံုးမ်ားေအာက္မွာ ငါနစ္ျမဳပ္ၿပီပဲ
ငါ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ကုိင္ထားတဲ့ႀကိဳးေတြ
အဆိပ္ျပင္းေႁမြအျဖစ္ ငါ့ကုိရစ္ပတ္
အနံ႔အရသာမဲ့စြာ ဇာတ္ဝင္ခန္းရပ္ၿပီ
ကဲ ငါသြားရေတာ့မယ္
လူတုိင္းရဲ႕ျမင့္ျမတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရင္ျပင္ေတာ္မွာ
ရြံ႔ၫႊန္အထပ္ထပ္ ငါ့သိကၡာကုိ ထားခဲ့ၿပီး
ငါ သြားေတာ့မယ္။

Thursday, August 12, 2010

အလမၸါယ္

Thursday, August 12, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ရႊီ.. !!!

ပုေလြသံက
မိတ္ ရွာေနတဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္ရဲ႕ တြန္သံလို
စူးစူးရွရွႏိုင္လြန္း....။

ညႇိဳ႕တတ္တဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္ကို
ေနာက္ထပ္ ေျမြတစ္ေကာင္က ထပ္ ညႇိဳ႕....။

ပါးပ်ဥ္းခြက္ေလးကို
ယို႔ယို႔ၿပီး ႏြဲ႕ႏြဲ႕ယိမ္း....... တိမ္း...။

ပုေလြနဲ႔ ေျမြ
ဘယ္သင္းက ဘယ္သင္းကို ထိမ္းေက်ာင္းသလဲ..?

ေမးလို႔ ျမန္းလို႔မွ မဆံုးေသး
“ ေဟ့လူ ! ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာမွာ အေၾကးခြံေတြ..”
“ ဟုတ္လား.. ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားမ်က္ဆန္ကေရာ ဘာေၾကာင့္ နီေစြးေန..?။

အၿမီး တိုတုိ .. ရွည္ ရွည္
ေျမြဟာ ေျမြပဲ...။

ပုေလြသံကေတာ့
ေျမြတစ္ေကာင္လိုပဲ အလ်ားလိုက္ တြန္႔ငင္ၿပီး
အာရံုဆီကို တရြတ္တိုက္ ပြတ္....သပ္.......ဝင္
မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာေပမယ့္
ဘယ္ေျမြမွာမွ တံခါးရြက္နဲ႔ ေသာ့ခေလာက္ မရွိၾကဘူး....။

ဒါ...
ေျမြတစ္ေကာင္ကို
ေနာက္ထပ္ေျမြတစ္ေကာင္က ရြံရွာဖြယ္ ညႇိဳ႕တာပဲ
ၿပီးေတာ့...
အေထြးလိုက္ အေထြးလိုက္ ညႇိဳ႕ခ်က္မွာ ရစ္ပတ္ၾက
ရမၼက္ေၾကာေတြ ဆြဲဆန္႔ လိမ္ေခါက္ က်ဳံ႕၀င္ၾက
ေက်ာရိုးရွည္ေတြ ပို..ပိုၿပီး
ရွည္ေမ်ာထြက္လာေအာင္ ေတာေခြးအ လိုမ်ဳိး အူတြန္ၾက.../

အၿမီး တိုတို.. ရွည္ရွည္
ေျမြဟာ ေျမြပဲ..
ေျမြလို ေနထိုင္ရင္လည္း ေျမြပဲ....။

ရႊီ.. !!!

မုိးေကခမ္း

Tuesday, August 10, 2010

အဆိပ္သင့္ေနတဲ့ကဗ်ာ

Tuesday, August 10, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ဘာမွမဟုတ္ဘူး...
အၾကည့္ေလးတစ္ခ်က္ပဲ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္ေနၾကတာ
ၿပီးေတာ့လည္းၿပီးသြားမွာေတြပဲ
ခဏေလးပြင့္ခြင့္ရေနတာကုိမ်ား
သူက လွတယ္, ငါက လွတယ္နဲ႔ နား႐ွက္စရာ
သူမ်ားကုိ လက္ညွဳိးမထုိးခင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္စစ္ေဆးဦး
ခင္ဗ်ားတုိ႔က အေပၚယံအေရျပားေလာက္နဲ႔ပဲ ဘ၀ကုိအဆံုးသတ္မွာလား
အဲဒီငါးခံုးမေတြေၾကာင့္ပဲ တစ္ေလွလံုးပုပ္ပုပ္ေနရတာ
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ...
စင္ေအာက္ကုိေရာက္ေနလုိ႔သိမ္ငယ္ေနတာလား
မနာလုိစိတ္ေလာက္႐ြံစရာေကာင္းတာ ဘာမွမ႐ွိဘူး
လာပါ...
မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ပါ...
ရဲရဲေျပာပါ...
ခင္ဗ်ားေနာက္ေက်ာမွာ၀ွက္ထားတဲ့ဓားက
ခင္ဗ်ားေနာက္ေက်ာကုိစုိက္၀င္ေနတာ ၾကည့္မေကာင္းဘူး
အားလံုး``ပုထုဇၨေနာ ဥမၼတၱေကာ´´ေတြခ်ည္းပဲ
ကုိယ့္ကုိ လက္ခုပ္တီးေပးေနတာႀကိဳက္သေလာက္
သူမ်ားကုိ လက္ခုပ္တီးေပးရမွာပ်င္းတဲ့လူ
ဒီေလာက္ပဲလား...
ခင္ဗ်ားရဲ႔႐ွင္သန္ေနထုိင္မႈက ဒီေလာက္တင္ပဲလား
လူျဖစ္ခြင့္ခဏရတုန္းေလး
လူလုိသူလုိအသက္႐ွဴသြားပါဦး
ဟိတ္... ဒီမယ္...!!!
ေျမြေပြးတုိင္းအဆိပ္ရွိတဲ့အေၾကာင္း...
ဘယ္က်မ္းဂန္မွသြားဖတ္ေနစရာမလုိဘူး
အသက္လွလွ႐ွဴပါ...
အိပ္ေရးလွလွအိပ္ပါ...
မနာလုိစိတ္ကို ခပ္ထုတ္ႏုိင္သေလာက္ခပ္ထုတ္ပစ္ပါ
ပန္းပြင့္တုိင္းမေမႊးတဲ့အေၾကာင္း
ခင္ဗ်ားနဲ႔ေတြ႔မွပုိေသခ်ာသြားတယ္
စကားမ်ားမ်ားေျပာခ်င္ရင္ စာျပန္သင္လုိက္ဦး
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္ဂ႐ုစုိက္
အၾကည့္ကုိ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းထား
နင္းထားတဲ့ေျမႀကီးဟာ အားလံုးနဲ႔သက္ဆုိင္တယ္။


ထြန္းလင္းသစ္(ကန္႔ဘလူ)

Monday, August 9, 2010

စာမ်က္ႏွာ (၁၃)

Monday, August 09, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ျပင္ပက ရာသီဥတုကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
ညဥ္းေငြ႕မႈက လူေတြရ႕ဲ စိတ္ကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
ေတာက္ေလာက္မႈက ေဒါသကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
အမႈိက္ပံုက ျဖဴစင္တဲ့ ႏွလံုးသားကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
ညစ္ညမ္းမႈက ေလထုကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
မေကာင္းသတင္းက ငါ့ကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
အစာမေၾက ရင္ျပည့္ရင္ကယ္မႈေတြက
အသိဉာဏ္မဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
ဒီလုိနဲ႔ ေသမင္းဟာ ငါ့ၿခံစည္း႐ုိးကုိ ေက်ာ္၀င္လာခဲ့
ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏထဲမွာ
နာမည္ပ်က္တာ မပါေလာက္ဘူး
မ်က္စိထဲ စူးေနတဲ့ ပါးေမြးကုိ
ဘာနဲ႔မွလည္း ႏႈတ္လုိ႔မရဘူး
နားလည္မႈအျပည့္နဲ႔ အၿမဲခြင့္လြတ္ေနမယ့္ ငါ့ကုိ
ခ်စ္သူက နားလည္ခြင့္လြတ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး
အၿမဲ႐ႈံးေနတဲ့ ငါ့အတြက္ အ႐ႈံးထဲက ထပ္႐ႈံးရာမွာ
အခု႐ႈံးတာေလာက္ ထပ္႐ႈံးစရာလည္း မရွိေတာ့ဘူး

Friday, August 6, 2010

က်ားသားမုိးႀကိဳးကိစၥ

Friday, August 06, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
က်ားသားမုိးႀကိဳး ဒီေခါင္းစီးနဲ႔ကဗ်ာကုိ
ဘယ္သူေရးတာပါလိမ့္ ပုိင္စုိးေ၀၊ စုိင္း၀င္းျမင့္
ဟင့္အင္းက်ားသားမုိးႀကိဳးပဲ မမွတ္မိဘူး
မျပတ္သားဘူး၊ မဆံုးျဖတ္ဘူး၊ မသံုးသပ္ဘူး
ဒါေပမယ့္ ဒါက က်ားသားမုိးႀကိဳးကိစၥ
တခ်ိဳ႕နယ္ကေတာ့ ကိစၥဆုိရင္ လူေသတာပဲ
ေသလုိ႔ ေသတဲ့လူက ေျမႀကီးျဖစ္တာေပါ့
ရွင္က်န္တဲ့သူ ေရႊထီးမေဆာင္းတာေတာ့
ေဆာင္းတြင္း မဟုတ္လုိ႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့
ဒါက က်ားသားမုိးႀကိဳးကိစၥပဲ
က်ားသားမုိးႀကိဳးက ဒါမ်ိဳးသိခ်င္မွ သိမယ္
မသိမႈနယ္မွာ သိမႈသိပ္မႂကြယ္ေတာ့
ငါ့အရိပ္မွာ မေနရင္ ငါ့အဆိပ္နဲ႔ ေသေစခ်င္တယ္
ဒိတ္ေအာက္ရင္ အေမာေဖာက္တ့ဲစကားန႔ဲ
လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထုိးခ်င္တယ္
၂၀၁၂ မွာ တကယ္ ကမာၻပ်က္မွာလား
ငါ ေစာ္ကားေမာ္ကားလုပ္ထားတာ ငါးခု ရွိတယ္
ႏွစ္ခုပဲ ခုထိ ငါ့ဆီျပန္ေရာက္ေသးတယ္
က်န္တဲ့သံုးခုေတာ့ တံုးခုသင့္ရင္ ခုရမယ္
ျဖစ္သူအေဟာင္း ငါ့အတြက္ ငါ၀မ္းသာေပမယ့္
ျပဳသူအသစ္ျဖစ္တဲ့ ဓားစာခံတခ်ိဳ႕အတြက္
ယဇ္ပူေဇာ္ပြဲထဲက ဘုရားေလာင္းဆိတ္လုိ ငုိမိတယ္
အဂၤလိပ္ေဗဒင္အရ ၃၇ ဂဏန္းက်ၿပီး
ျမန္မာေဗဒင္အရ ထြန္းႂကြယ္အဆုံးမွာက်တဲ့ႏွစ္
ဒီေလာက္ပဲျဖစ္တာ ကံေကာင္းတယ္
ဆုေတာင္းမိတာ တစ္ခုရွိတယ္
က်န္တဲ့သံုးခုလည္း ၀ဋ္အျဖစ္သာ လာခဲ့ပါလုိ႔
၂၀၁၁ ၾသဂုတ္ ၃၁ ရက္ေနာက္ဆံုးထားၿပီး
၀ဋ္အျဖစ္လာခဲ့ၾကပါ၊ ျမန္ျမန္သာလာပါ
ဒါဟာ တကယ့္က်ားသားမုိးႀကိဳး။